Dagritme (slot)
Door: Ron
Blijf op de hoogte en volg Ron
10 Augustus 2007 | Soedan, Khartoem
Ik heb honger. Het wordt tijd voor een crackertje. Ik rij, na het wegbrengen van onze tolk en de Nationale Monitor, onze teamsite weer op. Beide werksters van onze base wachten in de nabijheid van de dutyroom op vervoer naar hun woonplaats Kauda. Ze kennen Abu Suzanne (hij heeft een zwak voor vrouwen) en kijken verheugd als ze me zien aankomen. Normaal kunnen ze er altijd op rekenen dat ik ze even wegbreng. -Dames, vandaag gaat Abu Suzanne jullie NIET wegbrengen, prent ik mezelf in.- “Abu Suzanne, gaat u…” -ik kom net aanrijden, zie je dat dan niet- “…naar Kauda”, roepen ze in (een Engels) koor. “No ladies, dit keer niet”, maar het gaat me aan het hart om ze te laten staan en ik regel dat ze (bij de gratie Gods, hier bij gratie van Allah) mee kunnen rijden met een ander. -Gelukt. Zucht!-
De motor van de Nissan komt tot rust. Ik voel dat ik moe ben van de rit. Neem een slok water. Ik zie dat de bloembedden bij de ingang van ons kamp er weer mooi bij liggen. De Egies zwaaien naar me en gebaren of ik even kom. “Wil je een zoora (foto) van ons maken”, vragen ze. “Swaai, swaai (rustig, rustig), jongens. Ik ga eerst even wat eten en ben zo bij julllie.” -Het lijkt of ik de enige met een fototoestel ben.- Een pakje crackers (meer zit er vandaag niet in) is snel op. De stoere mannen aan de poort hoeven niet lang te wachten. Ik maak er altijd zo achterlijk veel werk van om er niet zo’n standaard foto van te maken.(Je kent dat wel. Die plaatjes waarvoor mensen hun kleren nog even in de plooi trekken. Stijf rechtop staan en kijken met een strak gezicht in de camera. Laatste oortje versnoept en geen lach in te krijgen.-lekker spontaan altijd-)“Thank you, Abu Suzanne. You’re a good man.” Nou, daar wordt je toch helemaal vrolijk van als je dat hoort. Vervolgens met handen en voeten: “Disk”, en ze draaien met hun handen rondjes en doen alsof ze een foto maken en met een vinger naar zichzelf wijzend: “Disk.” Ik heb het begrepen: “Later jongens, in de laatste week dat ik hier ben.” Anders blijf ik aan de gang, denk ik. (Ik wil ze dat laatste nog in gebarentaal uitleggen, maar bedenk ineens dat het geen hints is hier.)
Effe een tukje doen. Siësta houden van twee tot vier. Eerst even douchen. Heerlijk zo’n douche. Wat ranzig zijn ze toch! Nog even naar mijn tuin kijken. Staat er prima bij. Airco een standje hoger en onder het gebrom van het aggregaat even lekker weg ronken. “Klop-klop-klop”, op mijn deur! Zo’n voorzichtig klopje; ik durf eigenlijk niet, maar ik doe het toch maar.Nee toch hè. Hoop dat ze een verdomd goede reden hebben. Of er moet oorlog zijn. Sportbroek aan. Geel voor, bruin achter. Ah, een collega UNMO, wil me zeker even een goede middagrust wensen. Altijd aardig zo’n collega. Of ik even naar voren wil komen. -natuurlijk wil ik dat niet, ik wil rusten- Er is iemand voor me. “Kan jij hem niet helpen dan?” “Nee, hij vraagt naar Ronald…” je weet het antwoord gewoon niet, zeg dat dan “…Hij kent je.” (Ik word dan altijd zo nieuwsgierig.)
Man zit aan de poort bij de Egies. Ik ken hem niet. Aan zijn manier van groeten - die heeft iets van me nodig- lijkt het of hij mij kent. “Kan ik morgen naar Kadugli vliegen?” vraagt hij. -en DAAR moet ik mijn nest voor uit komen- Maar als ‘Khawaga’(‘witte man’, wel rood aangelopen nu) blijf je natuurlijk (kost moeite)vriendelijk: “Nee, u kan morgen niet…” -wat denk je nou zelf man- “…naar Kadugli vliegen want u moet u vijf dagen van te voren uw vlucht boeken.” -Verbaas me niets als hij de volgende toch met zijn koffer bij de heilkopter staat.- Ga toch even naar die UNMO-collega toe en vraag: “Mijn vriend, moet je me daarvoor wakker maken. Kon jij…” natuurlijk kon hij dat- “…dat niet afhandelen ? Jij bent toch ook Air Liaison Officer.” Met enig sadisme in zijn stem: “Nee, hij vroeg naar jou.” Onder het mom van ‘bekijk niet elke irritatie met een vergrootglas, maar met half oog’, loop ik terug richting meursteeg. -wat een eikel zeg- (Ik krijg dan zo’n zin om helemaal niets meer voor die man -en hij heeft ons zo vaak nodig- te doen, maar iets in me zegt dat ik dat beter niet kan doen.-Wel professioneel blijven Gits!-
Na een middagtukje (je wordt ouder Abu) ziet de wereld er weer heel anders uit. Maar ik laat me aan niemand zien. Niet skiënde UNMO’s hebben dan meteen weer iets dat opgelost moet worden. Maar je kan moeilijk in cognito over het kamp rennen. Lukt met mijn blanke voorkomen sowieso niet. Blanken komen uit de eerste wereld. Als ze met hun vingers knippen dan komt het er. Problemen lossen ze ter plekke op. Ik begin er zelf in te geloven. -wij weten wel veel hoor!- Toen Martin nog niet op verlof was konden mijn snor en ik zich nog redelijke drukken. Martin was net iets sneller in het verlenen van zijn diensten. Ik wacht net even langer af.(Martin heeft een voorliefde om mensen het werk uit de handen te nemen, vandaar.) Door zijn afwezigheid -slecht gepland, bud.- wordt nu al mijn kennis en mijn hele vermogen aangesproken en (ik loop echt van hot naar haar) op zo’n middag volledig uitgebuit. Blijf dus maar ongezien in de buurt van mijn fab, mijn wooncontainer.
Daar vielen eerder deze week de dagbladen van juli op de deurmat. Vandaag lees ik de krant van drie juli. Ik heb me voorgenomen om er maar weer een gewoonte van te maken om de krant te lezen, om niet ter stond na mijn veilige terugkeer in Nederland, in een informatiegat te vallen. Files, geluidsoverlast, autobom, flitspalen, beleggen, martelmoord, kinderporno en Goede Tijden Slechte Tijden. Het went snel. Ik ben zo weer in het snotje. Ik lees dat Rob Kamphues het doorgeschoten-weinig-aan-de-dijk-zettende milieubeleid even op de korrel neemt. “Ik ga echt niet aan de keukentafel onder een spaarlamp zitten”, zegt hij. Wat fijn om weer even terug te zijn in Nederland. -Geeft nu (veertien dagen voor mijn verlof) al een goed gevoel.-
Ik lees dat Karl Noten uit de geledingen van de AVRO is gejaagd omdat er kinderporno op zijn computer is aangetroffen. Dit zou er volgens hem per ongeluk opgekomen zijn. De waarheidsvinding zal nog wel plaatshebben maar ik kan me wel voorstellen dat je ‘per ongeluk’ iets op je computer kan krijgen. Tijdens mijn verlof zoek ik naar Afrikaanse muziek op het internet. Ik ken maar weinig Afrikaanse artiesten of nummers en ik type daarom het woord Africa in. Honderden bestanden komen in beeld. Geselecteerd en downloaden maar. Later (in Soedan) zoek ik wel uit of er wat bij zit. Nou, er zitten prachtige nummers bij.
De muziek staat vanmiddag gezellig aan. We zitten in onze gezamenlijke ruimte. Eén van de songs wordt in een wel heel internationale taal gezongen. Iedereen herkent het direct. Staat er een pornofilmpje (African booty sex (geen aanrader) te draaien. In beeld maken mensen heftige bewegingen als zijnde gehuwd. -dat je van te voren die bestanden nou niet even bekeken hebt, sukkel.- Schaamrood op de kaken, heel snel uitgezet en een ander 'nummer' ten gehore gebracht. Voordat er heibel over ontstaat. Ik weet namelijk niet of de sharia-wetgeving (afhakken van vingers en/of handen) ook op onze teamsite toegepast wordt. Na mijn uitleg, iedereen geloofd me(?), komt mijn carrière als UNMO verder niet in gevaar. Terwijl de soepele Karl met zijn noten een werkstraf van 150 uur mag uitzitten, kan ik hier rustig verder verpozen in het zonnige Kauda. Ze hebben me inmiddels wel aangezegd dat ik over twee maanden weg moet hier. -Shittt! Zo’n filmpje, op zo’n moment. Dat vind ik nou echt pijnlijk. Maar...vooruit. Ook wel om te lachen eigenlijk.-
Er valt deze middag nog meer te genieten. Ik heb de maaltijden bij de Egies (ze -de maaltijden- zijn me steeds meer gaan tegenstaan) afgezegd. Het wordt nu tijd om mijn eigen voedsel te bereiden en op te eten. Iedereen bedankt nog voor het opsturen. Veel pakketten kwamen niet door de controle heen en kregen jullie terug. Geniet ervan, net als ik. Wat wel is aangekomen zal ik met de gedachte aan jullie opeten. Daarvoor resten nog veertien dagen. Want dan eet ik weer thuis. Grave heeft geen ziekenhuis maar wel een intensive care op de Pater Berthierstraat met een leuke verpleegster. Heerlijk! Tot die tijd maak ik iedere dag, zo rond de klok van zes, mijn eigen maaltje klaar. En met succes. En dat op één kookpitje! -kunnen ze bij Live&Cooking nog wat van leren- Creatief wordt je vanzelf met weinig middelen.
Het eten zit er weer in. Tijd voor een avondwandeling. Ik zie daar bij nader inzien (vanwege de mijnen) toch maar vanaf. Tijd voor een bakkie aanmaakkoffie dan. Een heel pak gekregen van de Egies. Koffie geeft toch weer een beetje dat oer-Hollandse gevoel. (Ook al komt de koffie uit Egypte.) Het dagritme loopt tegen de avond. Een avond met een kopje soep en een koekje. Een huid vol deet (tegen de muggen). We maken huiselijke gezelligheid in een bureauruimte van drie bij vier. Niet te vergelijken met thuis, maar toch. Je moet wat. De computer gaat aan. Er is muziek. Er is een filmpje (nee, ik heb hem al verwijderd) en er is contact met de buitenwereld. Ik wil de uitslag van de staatsloterij op het internet bekijken. Geblokt. Ik wil een vakantie boeken in een naturistenpark. Helaas; Geen toegang! Ik hoef niet te zoeken naar pikante sites. Censuur. De regering van Soedan heel veel sites geblokkeerd. Wat overblijft via de computer is het nieuws (ook niet alles) en amusement voor kinderen tot twaalf jaar. Wat geniet ik er op mijn oude dag van.
Het ritme van de avond verstomd langzaam. Mijn kaars brandt langzaam op. Ik voel dat de dag, sporen in mijn lichaam en geest heeft achtergelaten. Wat een indrukken. Dag in, dag uit. Wat is het toch anders hier. De mensen -konden ze maar skiën- zijn anders, hun gewoontes en hun gedrag anders. Niet beter of slechter dan in mijn cultuur. In Nederland, zijn de Nederlanders ook anders. Geen langenoot is hetzelfde. Een Limburger is geen Groninger en een Fries is geen Amsterdammer. Zelfs Amsterdammers hebben ieder hun eigen waarheid. Ook kinderen van dezelfde vader en moeder verschillen van elkaar. Ik maak me daar in de regel niet zo druk om dat mensen anders zijn. Maar hier in Afrika, op onze teamsite, doe ik dat wel.
Ik maak me druk als mensen lui zijn, hun werk niet goed of maar half doen -wat zou ik dan al tevreden zijn-, of als ze de dutyroom verlaten om hun kleren te wassen, of als ze de sleutels van de voertuigen in de zak houden (-onschuldig zeggen ze: "IK heb ze niet."), of als ze koken in ons bureau, of als ze het vlees laten rotten in de koelkast, of mijn cola ongevraagd opdrinken, als ze mijn dagelijkse rapportage kopiëren en de volgende dag opsturen met hun naam er onder of als ze de lekke band niet vervangen en 'gewoon' een andere auto pakken. Wat raar dat ik het hier zo aan de kaak wil stellen. Zeggen dat het zus of beter zo kan. (Ja, zelfs moet…)Maar wie ben ik?
De afgelopen maanden heb ik heel veel nagedacht over datgene wat hier gebeurd in de Nuba Mountains. Over de samenwerking tussen de diverse nationaliteiten op onze teamsite en mijn eigen rol daarin. Over de Soedanezen, de vrouwen met hun inkervingen, de hulpverleners met hun eigen wonden. Wat waardeer ik zo in deze mensen en wat waarderen we zo in elkaar. -Anders denken en anders doen! Wat komt dat bij mij tot leven hier.- En of je programmamaker in het zwart, columnist in het wit, een trainer uit Beugen, een dokter uit Pakistan, bommenmaker uit Amerika, rijke profvoetballer van Manchester United, mannelijke dominospeler uit Soedan, dominee (-is dat de Nederlandse variant van een Engelse 'domiNO'- in Voorschoten of beroepsmilitair uit Grave bent. Elk huis heeft zijn kruis. Iedereen bekijkt het op zijn manier. Niet vrij van inzicht maar vanuit het eigen perspectief, achtervolgd en gehinderd door de referenties.
Wat is het heerlijk om, in het ritme van een dag, te verwoorden wat ik voel en wat zijn er toch nog veel dingen in het leven die ik beter wil leren begrijpen…
-
10 Augustus 2007 - 05:15
Theo-Ria:
Hoi Ronald,
Een mooi stukje heb je weer geschreven. Ik zou bijna zeggen: wat jammer dat de dag is afgelopen.
Wel omschrijf je goed hoe je dagritme eruit ziet. Zo krijgen wij dan ook een echte indruk van wat je daar doet en hoe je dagen ongeveer zijn ingedeeld.
Nog even dat ritme volhouden en dan mag je je dagen weer anders in gaan delen.
Het ga je goed!
Groetjes Theo en Ria
-
10 Augustus 2007 - 08:40
Mirjana Mazar:
Hi,
I don't understand Dutch. Did you think about writing in English !
Mirjana Mazar
Passenger Department
MOVCON Kadugli
UNMIS
dect: 5411 -
10 Augustus 2007 - 14:46
Theo-Thea:
Hoi Ronald, wat er allemaal op een dag niet aan je voorbij kan komen!! Maar met geheven hoofd begin je morgen weer aan een nieuwe dag, nieuwsgierig wat deze je weer kan brengen! Gelukkig mag jij in het bezit zijn van zo'n draagbaar electronisch nieuws/ en amusement vermakelijk apparaat. Waarmee je de tijd weer even kan doden, en enigzins op de hoogte kan blijven van de hots en spots in het Graafs gebeuren! En waardoor wij jou dagelijkse bezigheden kunnen blijven volgen!! Het thuisfront is nu onderweg naar warmer oorden. Lekker een weekje genieten.
Ronald, maak er nog wat van deze twee weekjes en...pas goed op jezelf.
Groetjes van de Cuppies. -
10 Augustus 2007 - 18:05
Klaas:
Moooooi stukje lichting......
Je hebt je roeping gemist en ik je site want ik ben hier pas sinds gisteren.
Ik wens je nog een fijne tijd !!
-
10 Augustus 2007 - 22:18
Synco Meyburg:
Wat was het weer een mooi verhaal, Ron! Ik heb het helemaal uitgeprint omdat dat makkelijker leest. En het is mij niet ontgaan dat ik er aan het slot tussen de regels door ook zelf in word vermeld. De kleine irritaties, veroorzaakt door mensen die te dichtbij komen, je cola opdrinken, je uit je middagslaapje houden, de gemeenschappelijke ruimte smerig achter laten, het is alles heel herkenbaar. Naar aanleiding van jouw verhaal besef ik weer eens des te meer wat een weldaad het is voor een mens een eigen plek te hebben waar jij de dienst uitmaakt. En dat is helemaal niet zo vanzelfsprekend: Ik heb een oudere vriend, een man van grote geestkracht en eruditie, die al wekenlang is opgenomen in een ziekenhuis met een ernstig nierprobleem. Hetgeen hem nog het meeste stoort is de hufterige manier waarop iedereen ineens door zijn privéleven fietst. Als dat medisch gezien enige zin heeft leg je je daarbij neer, maar het gebeurt ook juist op ogenblikken dat een storing absoluut niet noodzakelijk is. Ik zal mijn best doen om gezond te blijven. Of zoals de zojuist tachtig jaar geworden Harry Mulisch zei:"Doodgaan is niks voor mij". Je moet het in al die julikranten van jou wel ergens zijn tegengekomen. Overigens moet je die kranten maar niet al te zeer uitspellen: Je zou immers tot de conclusie kunnen komen dat het leven daar beduidend beter is. Hier in dit vaderland van ons worden in één nacht een aantal mensen klakkeloos neergeschoten in een café in Spijkenisse en de houder van een nachtwinkel te Amsterdam wordt aan een mes geregen voor een paar rotcenten uit de kassa. Als je niet zo'n aardige verpleegster had zitten op de door jou beoogde intensive care aan de Pater B. laan, zou ik rustig overwegen voorlopig daar te blijven. Het wordt hier een echt boevenland en met de beurs gaat het ook niet goed. Wilders wil de Koran verbieden, (dat had je nog niet meegekregen in de julikrant) en al met al wordt het hier steeds gekker. Als ik jou was zou ik gewoon daar blijven, rustig in de Nuba Mountains. Tenzij er ook hier binnenkort een VN macht nodig is; want dan vragen we jou natuurlijk als opperbevelhebber. Standplaats Grave.
Hou je taai en bedankt, Abu Suzanne!! -
11 Augustus 2007 - 09:48
Thea:
Prachtige foto's Ronald!!! Shapoo shapoo... -
11 Augustus 2007 - 19:06
Bud:
He BUD,
Ik schaam me wel hoor dat je nu je gevoel op internet kwijt moet en je niet tegen mij kan aan mopperen.
Weet je als goedmakertje heb ik je verzoekje ingewilligd en je foto bestandje opgehoogd.
Nog ff doorbijten je kan het!!!!!!!
Dikke knuffel
Je BUD -
11 Augustus 2007 - 22:51
Rob:
Mooie stukjes en weer mooie foto's pap.
Vanavond naar ajax geweest 1-0 gewonnen van psv! En morge moeten we tegen alverna spelen, van scv hebben we met
4-1 gewonnen.
Hou je wel op de hoogte!! -
12 Augustus 2007 - 14:52
Johan Bouman:
Hi Ron,
Ik kon het in de vakantie niet nalaten om op zijn tijd jouw verhalen te lezen, dus gewapend met de auto en laptop op zoek naar onbeveiligde draadloze netwerken in Zuid Frankrijk. Nadat ik een verbinding heb gevonden, dan snel de pagina's van de Soedan-gangers downloaden en deze pagina's later in de caravan lekker doorlezen. Heeeeerlijk !
Tja, . . . en wat moet ik dan denken als ik jouw verhalen zo doorlees. Je moet het maar treffen met de collega's.
Hou je hoofd koel en verspeel niet teveel energie aan de dingen die je niet kunt veranderen. Voor mij zitten er in jouw verhalen een heleboel punten van herkenning, maar het zijn vooral de goede herinneringen aan de contacten met de bevolking die zich nog bijna iedere dag door mijn hoofd spelen. Jouw aanwezigheid buiten de teamsite geeft juist hoop aan de mensen die dit nodig hebben. Laat je niet ontmoedigen door je teammembers. Laat ze rustig slapen en eigen jezelf de Nissan Patrol toe, zodat je er gewoon zelf mee op pad kan gaan om te ontdekken hoe je de mensen in de nabije omgeving kunt helpen en ondersteunen. Blijf enthousiast, scherp, geinteresseerd, opgewekt, relativerend en creatief, kortom blijf jezelf. Misschien eens proberen om na je vakantie een paar daagjes op patrouille te gaan naar een andere teamsite om daar sfeer te proeven ;-)
Ouwe, . . . blijf vooral schrijven en hou ons op de hoogte.
Laterzzz,
Johan -
13 Augustus 2007 - 15:16
Annemieke:
Hi Ronald,
gaat 't weer 'n beetje meneer Gits,'t was weer 'n enerverende dag(zo te lezen)als ik in de voetsporen van GJ Droge(dreuge!!)mag treden
Jouw dagen zijn wel even anders gevuld als die van ons,maar dan heb je ook wat te vertellen.Door de foto's,maakt 't voor ons ook levendiger.Leuk om te zien,hoe jij naast jou missie druk met 't huishouden bent!!!
In ieder geval is 't weer op zo'n manier geschreven,dat 't ieders aandacht trekt en dat is toch de kunst.Je zou er 'n boek over kunnen schrijven.
Ik hoop,dat 't op deze manier nog even vol te houden is en dat je vakantie naar "de Graaf" al gauw voor de deur staat.
Ronald,succes nog,en heel veel groetjes,
Cor,Annemieke,Evelien en Rogier -
13 Augustus 2007 - 17:57
Lonneke:
heeej buurdrol, wat een leuke wereld zoas je hem beschrijft maar ik geleuf dat we je hier toch liever zien. Maar je hebt gelijk genieten wat er te genieten valt neem alhet goede mee , en laat ons vooral meedelen. Ik zit hier een tropische meloen te eten terwijl buiten de regenschijnt whaaaaaaaaaaaa hihihi ik blijf positief hhihi . hey liefie geniet nooit met mate he byeeeeeeeee en hugg van ons allen . -
14 Augustus 2007 - 16:11
Tom:
Ronnie
Je verhalen blijven mooi en indrukwekkend, toch moet wel elke keer weer om je blijven lachen... Je bent en blijft een mooi malle meid !!! Ga je goed ouwe makker -
17 Augustus 2007 - 09:30
Suzanne:
Hey pap,
Mama en ik zijn weer helemaal ready to go. Helaas, want het mooie weer en de leuke dingen die er op mijn pad zijn gekomen had ik nog wel een paar weken vol kunnen houden!! Maandag begint het normale leven weer, wat een afknapper is dat altijd weer. Maar... jij bent ook weer bijna in het land, dus dat maakt veel goed!
Tot snel pap en een goede reis alvast, maar we spreken elkaar nog!
Dikke kus Suus -
18 Augustus 2007 - 09:27
Richard:
Beste Ron,
Je dagelijkse beslommeringen zijn op deze manier goed te volgen op je site. Dat je de afgelopen maanden veel indrukken hebt opgedaan en hierover veel nagedacht hebt is een logisch gevolg. Je afsluiting met: ik wil veel dingen in het leven beter leren begrijpen… is heel herkenbaar en eigenlijk ben je daar altijd al mee bezig geweest. Hou je haaks en doe rustig aan. Ik ben je bureau al aan het verhuizen en ik kijk uit naar onze samenwerking. Ik kan je ervaring goed gebruiken.
P.s. neem in je vakantieperiode contact met je op.
-
20 Augustus 2007 - 21:31
Jan V.d.Dool:
Ron,
Ik herken veel van wat je opschrijft. Ieder land is uiteraard anders maar als UNMO moet je soms veel geduld hebben (wat je niet altijd wilt maar het moet dus het kan!). In mijn tijd in Bosnië kwam de stresstraining en de stresstolerantie net goed in zwang. Daar moest je echter ook veel frustratietolerantie hebben (zeker als UNMO). Dat herken ik ook bij jou.
Je zult van de berusting en de gegroeide desinteresse ook thuis nog veel last hebben (al zal je omgeving dat wellicht meer merken dan jij zelf). Houd er rekening mee (tip van Flip) en ter geruststelling: het slijt ook weer en na verloop van tijd kun je je ook weer een beetje druk maken om de waan van de dag (onze waan van de dag).
Laat je daar niet gek maken en hou alles heel. Ik lees alles met belangstelling op je site.
Mvg,
Jan
PS de drop was al onderweg dus maak je geen zorgen.
-
22 Augustus 2007 - 06:44
Je Schoonmoeder:
Hallo Ronald,
Even een woordje van je schoonmoeder.Op dit moment zit ik achter jouw computer en heb de foto's van jouw gezien en van die twee meiden, Suzanne en Sanne. Die twee meiden die maken het wel. Jij hebt het wat dat betreft veel moeilijker.
Even iets anders. Morgen ga ik voor een dagje naar het ziekenhuis voor onderzoek. Ik wacht maar af en hopen dat alles goed afloopt.
Maar hoe gaat het met jou? Ook alles zijn gangetje?
Nog even en we zien elkaar weer en dan hoor ik wel weer al het nieuws van je.
Ronald het ga je goed. Pas op jezelf, doe ik ook.
Verder vele groeten van je schoonmoeder, tot gauw ziens.
Veel liefs,
dag,xxxxxxxxx
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley