Geen woorden, maar daden
Door: Ron
Blijf op de hoogte en volg Ron
19 September 2007 | Soedan, Kadugli
Het is iets wat in het dagelijks leven bij velen van ons al gebeurd; je aanpassen aan veranderende omstandigheden. Waar kom je in terecht, wat zal je onderweg op je pad zien, wie ga je ontmoeten, in welke situaties raak je verzeild. De antwoorden op deze vragen komen voor mij vanuit Soedan, waar mijn terugkeer niet alleen in het teken staat van het vertrek naar Nederland.
Werk
Om nog zoveel mogelijk indrukken in Kauda en omstreken op te doen, had ik de planner verzocht om me zoveel mogelijk op patrouille te sturen. Nou hij heeft woord gehouden want alle tien dagen zijn volgeboekt. Zelfs op de zondag van vertrek uit Kauda ben ik nog ALO. ‘Even’ de helikopter binnenloodsen waar ik zelf mee vertrek. Kan het nog gekker!? Op de trap de verbindingsmiddelen afgeven ( Ja, aan wie eigenlijk? Alle ALO’s zitten in de helicopter.) opdat hij toeziet dat het vertrek veilig verloopt. Het is wel een prima planning want de tijd tot aan het vertrek zal omvliegen. Om de periode hier af te sluiten met het werk waarvoor je eigenlijk gekomen bent is natuurlijk ook verheugend. Waarnemen, verifiëren en rapporteren van de troepenverplaatsing van Noord naar Zuid (SAF) en omgekeerd door de SPLA.
Lege kazernes
Dit laatste verloopt bij de SPLA tot op heden erg goed. Bij het bezoeken van de kazernes van de SPLA treffen we steeds vaker lege kampementen aan. De bouwvallige toekels staan er leeg en verlaten bij. De militairen hebben huis en haard achtergelaten om zich beneden de lijn 1-1-56 te begeven. De familie volgt wanneer de mannen in het zuiden klaar zijn met het bouwen van een nieuw onderkomen. In het zuiden worden ook de nieuwe kazernes gebouwd, maar zijn volstrekt onvergelijkbaar met een Nederlandse kazerne. Ook de uitrusting, de bewapening en munitie, de verbindingsmiddelen en overige militaire middelen zijn er vaak niet of zijn zeer schaars. Maar vechten kunnen ze wel, deze voormalige vrijheidstrijders. Dat hebben ze de afgelopen tientallen jaren wel bewezen. Tot aan de komst van de Comprehensive Peace Agreement (CPA) in 2005. Daarmee kwam ook de vrede en de CPA is een belangrijke piketpaal in de geschiedenis van Soedan. Als militair lijfelijke toezien hoe in de Nuba Mountains uitvoering wordt gegeven aan het vredesakkoord geeft een goed gevoel.
Zijden draad
In de CPA (265 bladzijden) is natuurlijk veel meer afgesproken. Door de vondst van olie in de jaren negentig is de verdeling van bepaalde gebieden rondom lijn 1-1-56 nog steeds een twistpunt. De olievelden liggen namelijk voor het grootste gedeelte ten Noorden van deze lijn. In de CPA is afgesproken dat de opbrengsten van de verkoop van de olie (vooral China) in ieder geval verdeeld wordt tussen Noord- en Zuid-Soedan. Daar komt volgens de mensen echter nog maar weinig van terecht en in het zuiden morren ze daar voortdurend over. Het opbouwen van de infrastructuur van het land gaat niet alleen jaren duren maar kost ook ongelofelijk veel geld. Geld dat er ondanks het akkoord nog niet is, dan wel dat het voor ‘andere’ zaken aangewend wordt. De Vrede is Soedan, zeker op langere termijn, hangt daardoor nog altijd aan een zijden draad. Dat de rest van de wereld zich nu verder gaat mengen in Soedan en dan met name in Darfur, is mijns inziens een zet in de goede richting.
Blanke man
Nog anderhalf week van mijn leven ga ik geven om hier de mensen hoop en richting aan te reiken. De blanke man ‘Ghawatja’ brengt volgens de inwoners immers vrede en ontwikkeling. Hij komt volgens hen in ieder geval om te helpen, anders had hij zijn eigen Europese nest niet verlaten, om zich hier vervolgens bloot te stellen aan de totaal verschillende leef- woon- en werkomstandigheden.
Tienduizenden woorden worden dagelijks gebruikt om een nieuwe moraal, een ander bewustzijn en een betere beschaving in de wereld te bewerkstelligen. De komende periode ga ik met volledige overgave en met al mijn inzet mijn medemenselijkheid laten zien…
-
19 September 2007 - 15:15
Klaas:
He Ron!
Ik wens je nog een fijne laatste periode, hou vol en doe voorzichtig!
Lekker genieten....dat hoort er ook bij en zeker als je straks weer definitief (??)thuis bent.
-
21 September 2007 - 09:01
André:
Hoi Ron,
De laatste tien dagen zullen inderdaad omvliegen zo te lezen, maak nog mooie foto's em de rugzak is dan meer dan vol lijkt me! Zie je bij retour ouwe reus!
Be careful!!!!!!!!!!!!! -
21 September 2007 - 10:13
Ronald Hagenus:
Ron,
Het is al weer even geleden dat ik je gemaild heb, maar in juli mij druk gemaakt als enige aanwezige van het KOC, in aug op vakantie geweest en per 1 sept de functie van CS van Henk overgenomen. En toen dacht ik, nou moet het toch echt wezen want anders wordt het niet meer.
Elke keer als ik je verhalen lees, denk ik: het is net een reisroman! Ik bewonder de wijze waarop jij je gedachten op papier kunt zetten. Naar mijn mening is dat een gave, die ik nog wel eens mis, en waar ik best wel een beetje jaloers op ben.
Jammer dat je in je verlofperiode eerst ziek bent geworden, maar toch erg fijn dat je daarna hebt kunnen genieten van een welverdiende vakantie met Dinie en Suzanne in Spanje. Het is denk ik belangrijk dat dat zo belangrijke contact met je meest geliefde naasten zo goed is geweest in die periode.
Opvallend vond ik de tekst die je in je vorige bericht schreef:
“Maar ook was er ergernis. Daar waar mensen in Soedan het voedsel vaak missen kunnen we hier in de plaatselijke supermarkt kiezen uit zo’n dertig soorten kattenvoer. Ik heb de situatie in Kauda vaak vergeleken met die in Grave en me gerealiseerd dat enig vergelijk zinloos is. Het zijn andere werelden met ieder een eigen bestaan, met hun eigen culturele achtergrond en elk in de vaart van hun eigen ontwikkeling. Het maakt de ene wereld niet achterlijker, beter of slechter dan de andere. Toch heeft een zekere verwardheid zich van mij meester gemaakt.”
Ik denk een heel begrijpelijke reactie indien je gedachten en gevoelens heen en weer geslingerd worden van luxe naar ernstige beperkingen en omgekeerd. Een spanningsveld wat alleen mensen die zo in twee werelden leven, maar kunnen begrijpen. Alles wordt in NL zo gewoon ervaren: eten, wonen, reinheid, vervoer, kleding, etc., etc. Dat besef van luxe realiseer je je alleen als je de andere kant van het leven echt kent. Jij ervaart dat nu en valt nu in die logische psychische spagaat. Ik denk ook dat dat je nog wel even zal achtervolgen, ook in de periode als je terugbent. Ik hoop dat je de ruimte en de kracht vindt om daar goed mee om te gaan, niet alleen voor je zelf maar ook voor de naasten die je lief hebt, en anderen in je directe (werk)omgeving.
We hebben wel eens kort over uitzending en dat wat je drijft gesproken. Ik blijf het lastig vinden je gedachten in deze te volgen. De opofferingen die je doet zijn zeer prijzenswaardig, maar dat moet denk ik ook in je aard liggen. Schijnbaar kun jij dat doel om te hulp te bieden en te ondersteunen beter invulling geven dan ik, zoals ik er nu over denk. Ik heb daar wel bewondering voor.
Ik hoop dat je de laatste dagen in en om Kauda kunt invullen zoals je dat optimaal wenst, maar vervolgens ook de afstand kunt nemen om je weer in die veel luxere NL-cultuur in te leven en daarin te kunnen functioneren, als familielid, vriend, kennis en collega. Een proces wat enige tijd zal kosten.
Bedankt voor al je info en we zien elkaar.
Groet,
Ronald
-
22 September 2007 - 17:46
Suzanne:
Hey papa,
Even een berichtje van mij.
Nog 2,5 week en je bent weer lekker bij ons!! Aftellen geblazen... We zullen ervoor zorgen dat het bier koud staat ;-) Fijne avond en hopelijk gaat alles goed met je. Ik mail je voor woe nog wel even. Vanavond chillen met Snaatje!
Dikke kus en hou van je.
x Suus -
23 September 2007 - 16:21
Renée Ruijs:
Hallo Ronald,
De laatste loodjes - hou je haaks. Zorg dat je straks naar huis op tijd bent én bij het juiste vliegtuig! Bedankt voor al je schrijfsels, ze waren zeer de moeite waard. We zien elkaar vast wel weer in het Graafse.
Hartelijke groet, ook voor Dinie,
Renée -
24 September 2007 - 11:25
Theo-Thea:
Hoi Ronald, hoe is het daar? Ben je de laatste daagjes goed aan 't invullen?? Lees dat je daar straks ook nog even als verkeersleider wordt ingezet! Dat is net even wat anders als met "die stokken rondlopen" hier in het Brabantse land. En heb je nog wat eetbaars uit je groenteveldje kunnen halen? Als je straks thuiskomt heeft de herfst zich hier alweer ingezet!!!Maak er nog wat van de laatste loodjes(wegen ze zwaar?)Doei Ronald, pas goed op jezelf en tot gauw.
groetjes van ons allemaal. de Cuppie's. -
25 September 2007 - 08:07
Annemieke:
Hi Ronald,nu is 't mij ook duidelijk waar jij je maaltje op klaarmaakt! 'N soort "steengrill" dus,da's even wat anders dan de hollandse BK-pannen,maar als 't maar smaakt,dat is 't belangrijkste.In ieder geval was dat wel bij je laatste avondmaal op de Graafse markt.
Verder alles weer oke met je,goed aangekomen dus.Voor de laatste maal de draad weer oppakken,ik hoop voor je,dat 't allemaal zo uitpakt als je verwacht.Zodat je met 'n voldaan of goed gevoel weer naar huis terugkeert.
Je zult dan wel 'n rugzak zwaar beladen met foto's en herinneringen meenemen en thuis bewaren om nooit meer te vergeten.
Ronald,wij wensen je nog veel succes,de komende tijd en..... see you later alligator.Heel veel groetjes,
Cor,Annemieke,Evelien en Rogier -
25 September 2007 - 09:55
Martin L.:
Hey Ron!
Blanken man,ik wil je nog heel veel succes wensen de komende tijd.Veel succes ook met de vele patrouille's die op je staan te wachten,en doe voorzichtig.
Poeperd... hou je haaks groetjes
Martin L.
-
25 September 2007 - 18:10
Jozee:
Hoi Ron nog even, bedankt voor je mooie foto's en verhalen.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley