De boeken in
Door: Ron
Blijf op de hoogte en volg Ron
05 Mei 2009 | Nederland, Grave
De berichten, de foto’s en jullie reacties op mijn weblog gaan over een paar weken naar de drukker om daar gebonden weer van terug te komen. Zodoende kunnen we later, zittend op de bank, nog eens van de passages in het dagboek genieten. Het is een blijvende herinnering aan een prachtige uitzending.
Met veel plezier schreef ik over mijn verblijf in Soedan en de periode daarna in Nederland. Ik ben dank verschuldigd aan de vele mensen die ruim 61000 keer op mijn weblog keken en zeker aan de vele personen die ongeveer 350 reacties plaatsten onder een van mijn 45 berichten. Dit gaf niet alleen mij morele steun, maar ook was jullie respons direct te zien voor het thuisfront en daardoor stonden ook zij er niet alleen voor. Het geeft weer een goed gevoel als we jullie, geheel eigen reacties, nog eens herlezen. Natuurlijk ook dank aan hen die via de mail, telefoon, post of gewoon in voorbij komen gereageerd hebben.
Bedankt
Aan steun en toeverlaat Dinie, dochter Suzanne en zoon Rob. Ik heb veel aan hen te danken.
Bedankt ook mijn familieleden die reageerden: mijn schoonmoeder, Thea en Theo mijn thuisbuddy , Harry en Corry, Ine en Rinus, Ria en Theo, Ronald en Ilona, Bob, Nicole, Tom, Koen, Sanne en Cindy. Bedankt voor de steun ter plaatse buddy Martin en mijn militaire buddy in Nederland Richard.
Verder vrienden en kennissen, Synco, Mexico Nettie&Jos, Skip, Frank A., Tiny, Betty, Eveline, Jeroen, Daniël, Nellie, Annemarie, Jan M., Paul, Ans, Annemarieke, , Renée, Herman, René M., Jelle, Annemiek en Rogier, Rob R., Matt en Jozee, Robin, Rob Z., Fem dubbel D, Mirjam, Johan K., William. Bettie en Jan, Björn, Johan B., Randy, Richard, Jharna, Esther, André, André en Irma, Eisso, Ab, Jes, Robert, Annie en Bert, Anja en Gerard, Frans, Bas en Dorie, Marjo, Frank van D., Hans, Samantha, Ron en Stefan, Antoinette, Leoma, Bodhi, Manfred, Jan-Piet, Toon en Angelique, Martin L., Hanneke, Jan H., Henri, Nanne, Henk, Els, Theo, Klaas, Lonneke, Jan v.d.D., Ronald H., Wil, Frans, Wilma S., Leen, Thijs en de afsluitende reactie van oud-minister Jan Pronk. Bedankt voor al jullie inlevende berichten.
Also thanks to all my friends abroad. Maybe you’re safe at home now or somewhere else in the world to serve the peace. Thank you for your support and kind words you wrote in my diary: Rosmarie, Greg Bobbin, Mehbob Chaudry, Gamal Elkhtam, Mirjana Mazar, Peter Nuer Guot, Arab Yebs, Tom Bolsius, Allard de Waal en Malik. May God bless you all!
Tenslotte
Ik ben telkens verrast wanneer politici bij het zien van een reportage of het horen van een triest bericht uit Afrika telkens zo geschokt reageren. De geschoktheid houdt ook een zekere naïviteit in. Ik heet ze welkom in de boze wereld.
Militairen hebben, aan een half woord genoeg als we over een uitzending spreken. En ja, je verandert erdoor. Maar het belangrijkst vind ik de volgende gedachte: “Al is het misschien maar op kleine schaal. Ieder mens die ik heb kunnen helpen, is er één.”
Het gaat u allen goed,
Ron Gits
Met veel plezier schreef ik over mijn verblijf in Soedan en de periode daarna in Nederland. Ik ben dank verschuldigd aan de vele mensen die ruim 61000 keer op mijn weblog keken en zeker aan de vele personen die ongeveer 350 reacties plaatsten onder een van mijn 45 berichten. Dit gaf niet alleen mij morele steun, maar ook was jullie respons direct te zien voor het thuisfront en daardoor stonden ook zij er niet alleen voor. Het geeft weer een goed gevoel als we jullie, geheel eigen reacties, nog eens herlezen. Natuurlijk ook dank aan hen die via de mail, telefoon, post of gewoon in voorbij komen gereageerd hebben.
Bedankt
Aan steun en toeverlaat Dinie, dochter Suzanne en zoon Rob. Ik heb veel aan hen te danken.
Bedankt ook mijn familieleden die reageerden: mijn schoonmoeder, Thea en Theo mijn thuisbuddy , Harry en Corry, Ine en Rinus, Ria en Theo, Ronald en Ilona, Bob, Nicole, Tom, Koen, Sanne en Cindy. Bedankt voor de steun ter plaatse buddy Martin en mijn militaire buddy in Nederland Richard.
Verder vrienden en kennissen, Synco, Mexico Nettie&Jos, Skip, Frank A., Tiny, Betty, Eveline, Jeroen, Daniël, Nellie, Annemarie, Jan M., Paul, Ans, Annemarieke, , Renée, Herman, René M., Jelle, Annemiek en Rogier, Rob R., Matt en Jozee, Robin, Rob Z., Fem dubbel D, Mirjam, Johan K., William. Bettie en Jan, Björn, Johan B., Randy, Richard, Jharna, Esther, André, André en Irma, Eisso, Ab, Jes, Robert, Annie en Bert, Anja en Gerard, Frans, Bas en Dorie, Marjo, Frank van D., Hans, Samantha, Ron en Stefan, Antoinette, Leoma, Bodhi, Manfred, Jan-Piet, Toon en Angelique, Martin L., Hanneke, Jan H., Henri, Nanne, Henk, Els, Theo, Klaas, Lonneke, Jan v.d.D., Ronald H., Wil, Frans, Wilma S., Leen, Thijs en de afsluitende reactie van oud-minister Jan Pronk. Bedankt voor al jullie inlevende berichten.
Also thanks to all my friends abroad. Maybe you’re safe at home now or somewhere else in the world to serve the peace. Thank you for your support and kind words you wrote in my diary: Rosmarie, Greg Bobbin, Mehbob Chaudry, Gamal Elkhtam, Mirjana Mazar, Peter Nuer Guot, Arab Yebs, Tom Bolsius, Allard de Waal en Malik. May God bless you all!
Tenslotte
Ik ben telkens verrast wanneer politici bij het zien van een reportage of het horen van een triest bericht uit Afrika telkens zo geschokt reageren. De geschoktheid houdt ook een zekere naïviteit in. Ik heet ze welkom in de boze wereld.
Militairen hebben, aan een half woord genoeg als we over een uitzending spreken. En ja, je verandert erdoor. Maar het belangrijkst vind ik de volgende gedachte: “Al is het misschien maar op kleine schaal. Ieder mens die ik heb kunnen helpen, is er één.”
Het gaat u allen goed,
Ron Gits
-
05 Mei 2009 - 15:06
Rob Zimmermann:
Hoi Ron,
Voor jouw is het kennelijk afgesloten. Voor mij en misschien ook voor andere lezers, toch een abrupt einde. Op de een of andere manier heb ik steeds het gevoel gehad dat je er nog niet klaar mee was en dat er dus ook nog wel wat berichten zouden volgen. Niet dus...... Ik zal niet zeggen dat het een leegte achterlaat, maar wel dat ik altijd met heel veel interesse je verhalen heb gevolgd. Bedankt dat je ons hebt meegenomen op een virtuele reis naar je ervaringen en vooral dat je je gevoelens met ons hebt willen delen. Niet alleen prachtig geschreven en de gang naar de drukker meer dan waard, zoals ik je in een vroeg stadium ook al eens heb geschreven, maar vooral leerzaam, indrukwekkend en tegelijkertijd ook relativerend. Herkenbaar ook voor allen die ooit in Afrika zijn geweest en voor mij een kostbare aanvulling op mijn eigen (korte) Afrika-ervaring.
Het gaat je heel erg goed.
Rob Zimmermann
-
05 Mei 2009 - 15:54
Gamal Elkhtam:
Dear Ron,
Please if l can have a copy of your website to read in English because it is very interesting to read it.
Thanks and kind regards.
Gamalelkhitam(jimy)
-
05 Mei 2009 - 16:58
Jos Domhof Mexico:
Hola amigo!!
Muchas gracias para tus cuentos, palabras buenas y experiencas muy fuerte!
Vamos a aprender un poco más de este!
Dos besos para Diny, mucho suerte y saludos,
Nos vemos!
Nettie y Jos -
09 Mei 2009 - 10:54
Leoma:
Ik heb je weblog met zeer veel belangstelling gelezen en herlezen. Het is een prachtig document geworden. Hier kun je trots op zijn!
Tot slot nog dit, wellicht komt je de uitspraak (helaas niet van mezelf) bekend voor:
"Elke nieuwe vrijheid is bevochten door mensen die het waagden om grenzen te overschrijden".
Liefs, Leoma -
14 Mei 2009 - 17:53
Arab Yeps:
Hi Gits! How are you and your family? Its been long since i heard from you and its indeed a pleasure to keep in touch. Chao and keep smiling with your family. -
25 Januari 2010 - 10:26
Jan Pronk:
Beste Ron,
Ik heb al je blogs gelezen en je foto's bekeken. Je bent naar de Soedan afgereisd toen ik er al was vertrokken(eind 2006) en we heben elkaar nooit ontmoet. Maar ik heb veel herkend uit je verslagen: de liefde voor Soedan en de mensen die er wonen, de tegenstellingen, de armoede, de spanning in het veld, de saamhorigheid, de verschillen tussen mensen uit veel verschillende landen die samen een opdracht hebben. Ik was ook in Kauda en elders in de Nuba mountains, afgelegen, vergeten, maar toch: er leven mensen.
Ik heb tijdens mijn werk in Soedan met veel UNMO's contact gehad. Ze vervulden een belangrijke functie. Ze kwamen uit tientallen verschillende landen. De Nederlanders onder hen vielen op: toegewijd, deskundig, met ervaring, naar Soedan gekomen omdat zij dat echt wilden en omdat er iets zinvols gedaan kon worden. Je hebt daarvan in je blog heel goed uitdrukking gegeven. Dank voor je komst naar de Soedan, dank voor je verslag.
Jan Pronk -
10 Januari 2021 - 00:34
Ron:
Wat is het heerlijk en intens om mijn dagboek en jullie reacties te herlezen. Jaren verder ben je de details van de herinneringen kwijt. Nu komen ze weer naar boven en het voelt goed......
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
