Geraakt…
Door: Ron
Blijf op de hoogte en volg Ron
26 December 2008 | Nederland, Grave
Eerste Kerstdag, geraakt door een lied van Herman van Veen. Zoals jullie weten ben ik bezig met de laatste berichten voor dit dagboek. Een helse tocht met veel emotie omdat ik niet alleen de uitzending naar Soedan afsluit, maar ook omdat alle andere uitzendingen weer voorbij komen. Tijdens het schrijven maak ik verschillende gevoelstemmingen mee.
Onaangekondigd word ik geraakt door een geur, een toon, een foto, een film, een gesprek, een woord of gezang. Ontroering geeft mij een ongelofelijk aangenaam gevoel. Het bindt mij met mijn medemens. Het sleept mij mee naar de plaatsen in de wereld waar ik langere tijd was. Wat doet machteloos huilen je dan goed en wat doet datgene wat je hebt gezien, gehoord, geroken en hebt gevoeld, vreselijk pijn.
Hier zingen we van Kerie Eleison en van een kind in een donkere stal. Ieder jaar opnieuw en al jarenlang wordt onze hoop herboren dat het op de wereld ooit nog beter worden zal.
Herman van Veen -Kyrie Eleison-
Voor de bakker die zijn vuur laat doven
voor de boer die zijn ploeg laat staan
voor de metselaar die geen huis meer wil bouwen
voor de herders die niet meer verder gaan
Voor de meester die niet meer durft vertellen
voor de priester die zijn gebed vergeet
voor de dokter die niet meer kan genezen
en voor de rechter die geen raad meer weet
Voor de grootmoeder alleen op haar kamer
voor opa die al vergeten is
voor de angsten en slapeloze nachten
voor ‘t verdriet dat niet geweten is
Voor de minnaars die niet meer zingen
voor de liefste die het huis verlaat
voor al het nutteloze leed van de wereld
voor ons zieltje dat ten onder gaat
Voor de kinders in kelders gevangen
zoveel onschuld verkracht en vermoord
voor de politieke heersers
door geld en macht ontspoord
Voor onze bitsige bijtende woorden
voor onze leugens en onze achterklap
voor het paradijs dat we verloren
voor onze levenslange ballingschap
Voor cipiers en advocaten
voor presidenten en inspecteurs
voor adjudanten en commandanten
voor commissarissen en controleurs
Voor fabrikanten en voor commercieanten
en farizeeërs met groot gewin
in hormonen drugs en wapens
voor al ‘t kwaad er tussenin
Ook voor vissers en voor matrozen
en voor het boerenvolk op de tracteur
voor ‘t zigeunervolk langs de wegen
voor de schipper en de vrachtchauffeur
Voor de buurvrouw en de glazenwasser
voor de smid en voor de timmerman
voor het ventje aan zijn loketje
voor de zanger voor de orgelman
Voor de moeder van ‘t kreupele kindje
voor het lief van een dode soldaat
voor het meiske zonder beminde
voor al ‘t zeer dat nooit meer overgaat
Voor wie zal ik hier nu nog zingen
voor diegene die ‘k hier vergeet
er kan niemand zonder wat vrede
rijke boer of arme proleet
En we zingen hier van Kerie Eleison
en van een kind in een donkere stal
ieder jaar wordt onze hoop herboren
dat het hier ooit nog beter worden zal…
Beluister dit lied: klik op onderstaande link
http://www.youtube.com/watch?v=aIzuxzZTjkQ
Onaangekondigd word ik geraakt door een geur, een toon, een foto, een film, een gesprek, een woord of gezang. Ontroering geeft mij een ongelofelijk aangenaam gevoel. Het bindt mij met mijn medemens. Het sleept mij mee naar de plaatsen in de wereld waar ik langere tijd was. Wat doet machteloos huilen je dan goed en wat doet datgene wat je hebt gezien, gehoord, geroken en hebt gevoeld, vreselijk pijn.
Hier zingen we van Kerie Eleison en van een kind in een donkere stal. Ieder jaar opnieuw en al jarenlang wordt onze hoop herboren dat het op de wereld ooit nog beter worden zal.
Herman van Veen -Kyrie Eleison-
Voor de bakker die zijn vuur laat doven
voor de boer die zijn ploeg laat staan
voor de metselaar die geen huis meer wil bouwen
voor de herders die niet meer verder gaan
Voor de meester die niet meer durft vertellen
voor de priester die zijn gebed vergeet
voor de dokter die niet meer kan genezen
en voor de rechter die geen raad meer weet
Voor de grootmoeder alleen op haar kamer
voor opa die al vergeten is
voor de angsten en slapeloze nachten
voor ‘t verdriet dat niet geweten is
Voor de minnaars die niet meer zingen
voor de liefste die het huis verlaat
voor al het nutteloze leed van de wereld
voor ons zieltje dat ten onder gaat
Voor de kinders in kelders gevangen
zoveel onschuld verkracht en vermoord
voor de politieke heersers
door geld en macht ontspoord
Voor onze bitsige bijtende woorden
voor onze leugens en onze achterklap
voor het paradijs dat we verloren
voor onze levenslange ballingschap
Voor cipiers en advocaten
voor presidenten en inspecteurs
voor adjudanten en commandanten
voor commissarissen en controleurs
Voor fabrikanten en voor commercieanten
en farizeeërs met groot gewin
in hormonen drugs en wapens
voor al ‘t kwaad er tussenin
Ook voor vissers en voor matrozen
en voor het boerenvolk op de tracteur
voor ‘t zigeunervolk langs de wegen
voor de schipper en de vrachtchauffeur
Voor de buurvrouw en de glazenwasser
voor de smid en voor de timmerman
voor het ventje aan zijn loketje
voor de zanger voor de orgelman
Voor de moeder van ‘t kreupele kindje
voor het lief van een dode soldaat
voor het meiske zonder beminde
voor al ‘t zeer dat nooit meer overgaat
Voor wie zal ik hier nu nog zingen
voor diegene die ‘k hier vergeet
er kan niemand zonder wat vrede
rijke boer of arme proleet
En we zingen hier van Kerie Eleison
en van een kind in een donkere stal
ieder jaar wordt onze hoop herboren
dat het hier ooit nog beter worden zal…
Beluister dit lied: klik op onderstaande link
http://www.youtube.com/watch?v=aIzuxzZTjkQ
-
26 December 2008 - 08:22
Bud:
He Buddy
Ik ben er ook vaak in gedachten
Je Bud
Fijne kerstdag nog -
26 December 2008 - 09:54
Annie En Bert Ketels:
Ronald, ook jij hebt me geraakt... met je goede wensen...
en in het bijzonder met het Kyrie Eleyson van Herman van Veen...
o ja.... velen kennen dit machteloze gevoel..... en het hopen op....
tegen beter weten in vaak.... maar dat is wat ons nog rest...
in deze wereld waarin het zo ongelijk verdeeld is....
en wij aan de goede kant zitten....
Jij hebt het allemaal aan den lijve ondervonden en dat
heeft, vermoed ik, je hele leven veranderd....
zoals je erover hebt bericht... en vooral je emoties met ons
hebt willen delen... mag ik deze conclusie wel trekken, denk ik!
Bedankt hiervoor, Ronald!
En ook wij wensen jullie vrede en alle goeds voor het nieuwe jaar....
Annie en Bert Ketels -
26 December 2008 - 10:21
André Wijnberger:
Goedemorgen Ron,
Kerstmis is DE tijd voor overdenkingen, zo lijkt het. Ook ik heb met bewondering en verbazing jouw berichten altijd gelezen. Duidelijk staat jouw doel vermeld: werken in het buitenland!
Als ik als jonkie jou een advies mag geven; blijf erover schrijven en of praten met mensen, dat helpt bij het verwerken van allerlei belevenissen en of emoties.Een telefoontje kan altijd he ouwe reus.
Heel veel gezondheid gewenst voor 2009 en begin vast plannen te mken voor de tweede helft van dat jaar, dan heb je alle vrijheid!
Nog een fijne 2e Kerstdag en tot ziens.
HG Dré -
26 December 2008 - 18:57
Synco Meyburg:
Beste Ronald,
"Adam, waar zijt gij?" Dat is een van de eerste zinnetjes uit die hele dikke bijbel. God roept die woorden tot de mens, die zich ergens verstopt heeft in de hof van Eden. Sommige wijsneuzen zeggen dan:"Blijkbaar is de Almachtige toch niet zo almachtig dat ie niet eens door had waar Adam zich schuilhield". Dat is een onzinnige redenering: voor iemand die zo'n verhaal met een beetje sjoege leest is het meteen duidelijk dat de vraag niet de lokatie betreft maar de persoonlijke gesteldheid. Roninsoedan.waarbenjijnu? Ronald waar zijt gij? Ik weet dat je niet langer in Soedan zit en als ik wil weten waar je bent maakt het me niet zoveel uit of je in Grave of in Appelscha verblijft. De vraag naar waar je nu bent gaat over de vorderingen op je levensweg. Ben je al een beetje opgeschoten, heb je je al een beetje vrij gelopen uit het startersveld of zit je nog te modderen in het begin?
Daar kun je alleen zelf antwoord op geven; geen ander heeft het recht dat voor jou in te vullen.
Maar als ik zie wat je schrijft en wat je aan ons doorgeeft denk ik:
Die Ron, die is toch bepaald niet stil blijven staan! Het feit al dat je iets van je eigen krijgsmanstranen kunt laten zien bewijst dat jij een moedig mens bent. Wat dat betreft ben je in goed gezelschap: Koningin Beatrix zei in haar Kersttoespraak" Ogen die gehuild hebben zien de wereld anders".
En dan dat lied van Herman van Veen; ik had de uitzending niet gehoord maar dankzij jouw link heb ik het Kyrië al drie keer afgedraaid. Een heel mooi kerstcadeautje!!!
En met de laatste woorden van het lied zeg ik:
ieder jaar wordt onze hoop herboren
dat het hier ooit nog beter worden zal...
PS ook al je foto's weer eens bekeken: sommigen bekend anderen nieuw. Wat een mooie serie! -
06 Januari 2009 - 21:48
Nanne Op 't Ende:
Beste Ronald,
Met het Kyrie van Mozart op de achtergrond overdenk ik de gemoedstoestand die je beschrijft. Het verdriet en de machteloosheid; de ervaringen die hun sporen nalaten. Ik denk er de alledaagse realiteit bij hier in Nederland, die maar niet dezelfde intensiteit wil krijgen als in Soedan. Het lijkt me dat de kluwen van emoties bestaat uit twee elementen: de grote betrokkenheid bij de mensen die je probeert te helpen is er een van. Je bent niet afgestompt geraakt. Het tweede element is - dat denk ik tenminste - de moeizame vraag wie je bent als je niet in Soedan bent. Waar ben je nu? Ben je wel hier in Nederland? En als je in Nederland bent, wat doe je hier dan eigenlijk? Het grote verschil tussen hoe de mensen daar naar je kijken of hier; hoe ze daar op je reageren of hier.
Betrokkenheid en identiteit. We gaan de wereld niet ingrijpend veranderen. Te weten hoe die wereld er werkelijk uitziet en geen verweer te hebben tegen je eigen betrokkenheid. Waar vind je dan nog rust? Voor mij is het - dat klinkt misschien wreed - het besef dat het leven volkomen zinloos is. We kleuren de wereld met onze vreugde en ons verdriet en leggen er ons medeleven in, daar zullen we het mee moeten doen. En het is niet slecht.
Je foto's worden goed bekeken.
Lieve groet
Nanne
-
06 Januari 2009 - 22:02
Ron Gits:
Toelichting op bovenstaande reactie:
Nanne op ’t Ende heeft vorig jaar op het bericht over de ‘Nuba Mountains’ gereageerd en mij gevraagd om foto’s te mogen gebruiken voor zijn eigen website.
Hij houdt op internet de Nuba Mountains Homepage bij en heeft het boek ‘Proud to be Nuba’ geschreven. Hij omschrijft hierin o.a. de langdurige strijd van de Nuba’s.
Nanne is niet alleen verdienstelijk fotograaf maar maakte ook prachtige tekeningen. Ook schreef hij over de Nuba Mountains in dagblad Trouw. Op dit moment is hij bezig om een boek te schrijven over de ervaringen van zijn vrouw die uit Somalië vluchtte.
De website is wat mij betreft een aanrader om eens te bezoeken. De Nuba Mountains Homepage is bereikbaar op www.nubamountains.com -
09 Januari 2009 - 09:22
Tiny Van Kuijk:
Maat,
Je bent een enorm gevoelsmens,
dat heb ik deze week weer eens op het werk in Amersfoort ervaren.Prettig weekend en wens Susan dat ondanks de aanrijding ook!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
