Landing in Bilad al/Sudan

De Telegraaf hield heel Nederland op de hoogte van het vertrek van de UNMIS 3-lichting door iedere dag een grote advertentie te plaatsen met daarop de tijd die nog restte tot aan ons vertrek op 10 april. Dat onze vertrekdatum gelijk was aan de datum van de trekking van de Staatsloterij was wel heel toevallig. Eindelijk was het dan zover.

Na een vlucht over Duitsland, Oostenrijk, Italië, Libië en Egypte zet de zilverwitte zwaan van de KLM zijn poten op een vederzachte manier op het hete asfalt van Bilad al/Sudan ook wel het Land van de Zwarten, zoals dit land in de middeleeuwen ooit werd genoemd.

Het is 18.00 uur plaatselijke tijd en nog steeds 42 graden. Een lange rij wachtenden vormt een kleurrijk multicultureel lint welke de eenvoudig vertrekhal aangenaam opsiert. We vallen met onze junglepakken en blauwe baretten natuurlijk extra op en een man in driedelig kostuum haalt ons vervolgens uit de rij. We lijken een VIP behandeling te krijgen maar ver nadat de laatste personen de douane zijn gepasseerd gaan voor ons de poorten pas open. Nu weet ik weer waarom het paspoorten heten.
De hulpvaardige Afrikaan welke bij aankomst zo vriendelijk was om mijn bagage op een wagentje te zetten bleef ook geduldig wachten. Vriendelijk lachend hield hij me in de gaten en jullie raden vast wel waarom…..

Buiten de aankomsthal zie ik een politieagent verwoedde pogingen doen om het verkeer in goede banen te leiden. Driftig blaast hij op zijn fluitje maar ik zie dit kleinood niet in zijn mond maar geklemd tussen de lippen van zijn zoon welke er lustig op los blaast. Het niet synchroon lopen van de aanwijzingen en de fluitsignalen zorgt voor de nodige verwarring maar het deert niemand. Welkom in Afrika.