Laatste dagen in Khartoum

Aanstaande donderdag is het dan zover. We vertrekken vanaf Khartoum-airport met het vliegtuig naar Kadugli om vervolgens de reis in een helikopter voort te zetten naar onze standplaats Kauda. Hier verblijven we de komende vier maanden van de uitzending.

Het was me het weekje wel! Ik val van de ene verbazing in de andere. We bezoeken een feestje op de Duitse ambassade, we zoeken ontspanning in de German Sudanese Club, we slagen cum laude na een tweedaagse training als Air Liaison Officer, we komen in een indrukwekkende zandstorm terecht en we vieren de verjaardag van onze koningin op de Nederlandse ambassade.

Duitse ambassade
Tijdens het laatste wereldkampioenschap voetbal werd er op de Duitse ambassade gezamenlijk televisie gekeken. Dit was dermate gezellige dat werd voorgesteld om eens in de veertien dagen een samenzijn te laten plaatsvinden. Inmiddels is de tuin van de ambassade uitgegroeid tot een ontmoetingsplaats van allerlei hulpverleners die in Soedan werkzaam zijn. Het geeft me een goed gevoel dat met name heel veel jonge mensen zich het lot van de Afrikaanse medemens aantrekken. Prachtige om te zien hoe de taal van het hart hier gesproken en begrepen wordt. Mensen zijn oprecht geïnteresseerd in de activiteiten van elkaar. Een dokter wacht met zijn team om Darfur in te mogen: “Nog te gevaarlijk”, zegt hij maar popelt om zijn helpende doktershanden uit de mouwen te steken. De meeste hulpverleners zeggen dat de bewoners moe zijn geworden door de langdurige strijd. Iedereen weet dat dit grote en door oorlog verschroeide land, nog een lange weg te gaan heeft, maar de stemmen in deze tuin klinken hoopvol en zijn vervuld met een teder geweld.

ALO
In de verzengende hitte zoeken we verkoeling in het zwembad van de German Sudanese Club om daarna onze training als Air Liaison Officer (ALO) te beginnen. De ALO is iemand die werkt op een teamsite en die verantwoordelijk is voor de veiligheid van helikopterbemanning, passagiers en goederen tijdens het landen en opstijgen. Tevens zorgt hij voor een goede landingsplaats en laat hij het in- en uitstijgen ordelijk verlopen. Voordat de piloot landt wordt hij door de ALO op de hoogte gebracht van de laatste operationele omstandigheden. Voor de actuele weersituatie is er op elke teamsite een weerstation geplaatst. Een donker gekleurde Piet Paulusma verteld hoe we de gegevens van het weerstation kunnen aflezen, om vervolgens een melding te kunnen doen over temperatuur, het zicht en de snelheid en richting van de wind. Na welgeteld twee dagen opleiding wordt ons een buitengewoon belangrijke taak toegedicht. Niet verantwoord eigenlijk maar het staat leuk op je CV.

Haboob
Het hoogtepunt van afgelopen weekend was ongetwijfeld de Haboob (Arabische woord voor fenomeen en wind) die als een aardenwal over Khartoum heen denderde. De bijgevoegde foto’s zeggen meer dan duizend woorden.
De Haboob wordt veroorzaakt door een onweerswolk waarbij windstoten, die de grond raken, zorgen voor stofwolken van soms wel een kilometer hoog. Deze zanddragende storm ontneemt je niet alleen het zicht maar ook het ademen wordt erg moeilijk. Een Haboob kan ongeveer drie uur duren. Onze Haboob duurde slechts twee uur, maar we hadden wel drie uur nodig om ons appartement in het Holland Huis stofvrij te maken. Gelukkig hadden we een dag later op de Nederlands ambassade de mogelijkheid om onze kelen met een heerlijk drankje te smeren. Door ambassadeur Johan Wolfs waren we namelijk uitgenodigd om de verjaardag van onze koningin te vieren.

Dit is mijn laatste bericht uit de hoofdstad Khartoum want morgen gaan we op weg naar het sobere bestaan ergens in de onherbergzame Nuba Mountains...